اطلاعات شناسنامه ای قرص فنوفیبرات

قرص فنوفیبرات دارویی مهم در مدیریت چربی خون بالا از جمله کلسترول و تری گلیسیرید است که با مکانیسم های خاص خود به بهبود پروفایل لیپیدی کمک می کند. این دارو با هدف کاهش خطرات ناشی از تصلب شرایین و عوارض قلبی-عروقی مرتبط با چربی بالا تجویز می شود و شناخت دقیق آن برای بیماران و متخصصان حائز اهمیت است.

مدیریت اختلالات لیپیدی مانند هیپرکلسترولمی (کلسترول بالا) و هیپرتری گلیسیریدمی (تری گلیسیرید بالا) بخش حیاتی از پیشگیری از بیماری های قلبی-عروقی و عوارض مرتبط با تصلب شرایین است. تجمع چربی ها در دیواره عروق جریان خون را مختل کرده و می تواند به حملات قلبی سکته مغزی و سایر مشکلات جدی منجر شود. فنوفیبرات به عنوان یکی از داروهای پرکاربرد در این زمینه نقش کلیدی در تنظیم سطح چربی های خون ایفا می کند. این مقاله به بررسی جامع اطلاعات شناسنامه ای موارد مصرف مکانیسم اثر نحوه صحیح مصرف عوارض جانبی موارد احتیاط و تداخلات دارویی فنوفیبرات می پردازد تا منبعی قابل اعتماد برای درک عمیق تر این دارو باشد.

۱. اطلاعات شناسنامه ای پایه قرص فنوفیبرات

فنوفیبرات یک ترکیب دارویی با ساختار و خواص شیمیایی مشخص است که در دسته داروهای کاهنده چربی خون قرار می گیرد.

عنوان	توضیحات
نام عمومی (Generic Name)	فنوفیبرات (Fenofibrate)
دسته دارویی (Pharmacological Class)	مشتقات فیبریک اسید داروهای کاهنده چربی خون (Fibrates)
تاریخ تاییدیه FDA	۳۱ دسامبر ۱۹۹۳
فرمول شیمیایی	C20H21ClO4
ساختار شیمیایی	۲-[۴-(۴-کلروفنیل)-۱-هیدروکسی-۱-متیل اتیل]فنوکسی-۲-متیل پروپانوئیک اسید ایزوپروپیل استر. این مولکول دارای یک هسته فیبرات است که شامل گروه های کربوکسیل و کلر می باشد.
اشکال دارویی و دوزهای موجود	قرص و کپسول در دوزهای ۱۰۰ ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم. همچنین اشکال میکرونیزه و نانومیکرونیزه نیز موجود است که تفاوت هایی در جذب و زیست دسترسی دارند.
نام های تجاری رایج در ایران و جهان	تریکور (TriCor) تریرول (Trierol) فنوبایوکس (Fenobiox) فیبرولیپتین (Fibroliptin) فنوپید (Fenopid) ردولیپ (Redulip) لیپوسولوین (LipoSolvin) فنوگلاید (Fenoglide) لیپوفن (Lipofen)
داروهای هم گروه	کلوفیبرات (Clofibrate) جم فیبروزیل (Gemfibrozil)

۲. فنوفیبرات برای چه مواردی تجویز می شود؟ (موارد مصرف)

فنوفیبرات به طور عمده برای مدیریت اختلالات چربی خون تجویز می گردد. اثرات اصلی آن بر روی لیپیدهای پلاسما به ویژه تری گلیسیریدها و کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) است.

• کاهش کلسترول تام کلسترول بد (LDL) و تری گلیسیرید: این دارو با مکانیسم های متعدد به کاهش سطح این چربی های مضر در خون کمک می کند. این مورد شامل کاهش لیپوپروتئین با چگالی بسیار پایین (VLDL) نیز می شود.

• افزایش کلسترول خوب (HDL): فنوفیبرات می تواند به افزایش سطح HDL که به عنوان کلسترول محافظ شناخته می شود کمک کند و به این ترتیب به بهبود نسبت چربی های خون منجر شود.

• نقش در درمان کبد چرب: در بسیاری از موارد کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) با اختلالات متابولیک و چربی خون بالا همراه است. فنوفیبرات می تواند به بهبود پروفایل چربی خون کمک کرده و در نتیجه به طور غیرمستقیم در مدیریت و بهبود وضعیت کبد چرب به ویژه نوع مرتبط با هیپرتری گلیسیریدمی مؤثر باشد. لازم به ذکر است که اثربخشی کامل آن در کبد چرب مستلزم رعایت رژیم غذایی مناسب و فعالیت بدنی منظم است.

• سایر کاربردها: تحقیقات محدودی به نقش فنوفیبرات در برخی شرایط دیگر اشاره کرده اند از جمله کمک به درمان زردی نوزادان (هیپربیلی روبینمی نوزادی) در برخی پروتکل های خاص اما این کاربردها نیازمند بررسی های بیشتر و تحت نظارت دقیق پزشک متخصص هستند.

با وجود اثربخشی فنوفیبرات در کنترل چربی های خون مهم است به خاطر داشته باشید که این دارو به تنهایی به طور قطعی برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی اثبات نشده است و همواره باید در کنار اصلاح سبک زندگی و سایر مداخلات درمانی استفاده شود.

۳. مکانیسم اثر فنوفیبرات در بدن

مکانیسم اثر فنوفیبرات عمدتاً از طریق فعال سازی گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم گاما آلفا (PPARα) صورت می گیرد. این گیرنده ها پروتئین هایی هستند که در تنظیم متابولیسم لیپیدها و کربوهیدرات ها نقش دارند.

• افزایش سنتز لیپوپروتئین لیپاز (LPL): فعال سازی PPARα توسط فنوفیبرات منجر به افزایش تولید و فعالیت آنزیم لیپوپروتئین لیپاز می شود. LPL آنزیمی است که مسئول هیدرولیز تری گلیسیریدها در لیپوپروتئین های غنی از تری گلیسیرید مانند VLDL و شیلومیکرون ها است. این فرآیند باعث شکسته شدن تری گلیسیریدها به اسیدهای چرب آزاد شده و گلیسرول می شود که در نهایت منجر به کاهش سطح تری گلیسیرید در خون می گردد.

• حذف ذرات غنی از تری گلیسیرید: با افزایش فعالیت LPL حذف ذرات لیپوپروتئین غنی از تری گلیسیرید (مانند VLDL) از پلاسما تسریع می شود. این به معنای کاهش تجمع چربی های مضر در عروق است.

• تأثیر بر اکسیداسیون اسیدهای چرب: فنوفیبرات با فعال کردن PPARα باعث افزایش بیان ژن های مسئول اکسیداسیون اسیدهای چرب در کبد و عضلات می شود. این فرآیند به سوختن بیشتر چربی ها و کاهش تولید تری گلیسیرید در کبد کمک می کند.

• کاتابولیسم VLDL: کاهش تولید VLDL در کبد و افزایش کاتابولیسم (تجزیه) آن در گردش خون از دیگر اثرات فنوفیبرات است که به کاهش تری گلیسیرید و بهبود پروفایل لیپیدی منجر می شود.

علاوه بر این فنوفیبرات می تواند بر تولید آپولیپوپروتئین ها (پروتئین های ساختاری لیپوپروتئین ها) نیز تأثیر بگذارد؛ به طوری که باعث کاهش آپولیپوپروتئین C-III (که مهارکننده LPL است) و افزایش آپولیپوپروتئین A-I و A-II (اجزای HDL) می شود که همگی به بهبود سطح HDL و کاهش تری گلیسیرید کمک می کنند.

۴. نحوه صحیح مصرف قرص فنوفیبرات

مصرف صحیح فنوفیبرات برای دستیابی به حداکثر اثربخشی و کاهش عوارض جانبی ضروری است. همواره باید طبق دستور پزشک و راهنمایی های داروساز عمل شود.

• مقدار مصرف و دوزبندی: دوز معمول فنوفیبرات معمولاً یک بار در روز است. دوز شروع و تنظیم آن بر اساس وضعیت بالینی بیمار نتایج آزمایشات چربی خون و پاسخ درمانی تعیین می شود. پزشک ممکن است دوز را به تدریج افزایش یا کاهش دهد تا به سطح مطلوب چربی خون دست یابد. دوزهای رایج شامل ۱۰۰ ۲۰۰ یا ۳۰۰ میلی گرم است که بستگی به فرمولاسیون (میکرونیزه یا غیرمیکرونیزه) دارد. به عنوان مثال ۶۷ میلی گرم فنوفیبرات میکرونیزه معادل تقریباً ۱۰۰ میلی گرم فرم غیرمیکرونیزه است.

• بهترین زمان مصرف: بسته به نوع و برند فنوفیبرات زمان مصرف می تواند متفاوت باشد. برخی از فرمولاسیون ها (مانند فرمولاسیون های میکرونیزه خاص) باید حتماً همراه با غذا مصرف شوند تا جذب آن ها به حداکثر برسد در حالی که برخی دیگر را می توان با معده خالی نیز مصرف کرد. همواره بروشور دارو و دستورالعمل پزشک را برای بهترین زمان مصرف بررسی کنید.

• در صورت فراموشی دوز: در صورتی که یک دوز از دارو را فراموش کردید به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اما اگر زمان مصرف دوز بعدی نزدیک است (مثلاً کمتر از ۱۲ ساعت تا دوز بعدی) از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کرده و برنامه عادی خود را ادامه دهید. هرگز برای جبران دوز فراموش شده دوز بعدی را دو برابر نکنید زیرا این کار می تواند خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

• اهمیت ادامه مصرف: فنوفیبرات یک داروی طولانی مدت است و اثرات آن با ادامه مصرف منظم آشکار می شود. حتی اگر احساس بهبود می کنید و علائم خاصی ندارید مصرف دارو را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو می تواند منجر به افزایش مجدد سطح چربی خون شود.

• نکات مهم: تغییر دوز دارو یا قطع آن تنها باید با نظر پزشک و بر اساس نتایج آزمایشات دوره ای خون و عملکرد کبد صورت گیرد. به هیچ عنوان خوددرمانی نکنید و داروی خود را به دیگران پیشنهاد ندهید.

۵. عوارض جانبی قرص فنوفیبرات

مانند بسیاری از داروها فنوفیبرات نیز می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که شدت و شیوع آن ها متفاوت است. آگاهی از این عوارض به مدیریت بهتر درمان و مراجعه به موقع به پزشک کمک می کند.

الف) عوارض جانبی شایع و خفیف

این عوارض معمولاً خفیف بوده و با ادامه مصرف دارو یا تنظیم دوز توسط پزشک بهبود می یابند. در صورت پایداری یا بدتر شدن این عوارض با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

• مشکلات گوارشی: یبوست اسهال نفخ درد خفیف شکمی سوزش سر دل.
• سردرد.
• درد مفاصل یا کمردرد.
• درد خفیف در بازوها یا پاها.

ب) عوارض جانبی جدی و نادر

این عوارض نادر هستند اما می توانند جدی باشند و نیازمند مراجعه فوری به پزشک یا مرکز درمانی هستند.

1. واکنش های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی): این واکنش ها می توانند شامل مشکلات تنفسی (خس خس سینه تنگی نفس) تورم صورت لب ها زبان یا گلو بثورات پوستی شدید خارش کهیر سرگیجه شدید و غش باشند. در صورت بروز هر یک از این علائم بلافاصله مصرف دارو را قطع کرده و به اورژانس مراجعه کنید.

2. مشکلات عضلانی (میوپاتی و رابدومیولیز): فنوفیبرات به ویژه در ترکیب با استاتین ها می تواند خطر مشکلات عضلانی را افزایش دهد. علائم شامل ضعف عضلانی درد شدید عضلانی حساسیت به لمس عضلات ادرار تیره رنگ (شبیه چای) تب و خستگی غیرعادی است. رابدومیولیز یک وضعیت جدی است که می تواند به نارسایی کلیوی منجر شود. در صورت مشاهده این علائم فوراً مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک اطلاع دهید.

3. اختلالات خونی: در موارد نادر فنوفیبرات می تواند بر سلول های خونی تأثیر بگذارد از جمله کاهش گلبول های سفید (آگرانولوسیتوز) یا پلاکت ها (ترومبوسیتوپنی). علائم شامل تب عفونت های مکرر کبودی یا خونریزی غیرعادی تنگی نفس رنگ پریدگی ضعف و خستگی غیرعادی است.

4. مشکلات کیسه صفرا و آسیب کبدی: فنوفیبرات می تواند خطر تشکیل سنگ کیسه صفرا را افزایش دهد. همچنین آسیب کبدی (هپاتوتوکسیسیتی) از عوارض جدی و نادر آن است. علائم آسیب کبدی شامل زردی پوست یا چشم ها (یرقان) درد در بالای سمت راست شکم حالت تهوع از دست دادن اشتها ادرار تیره و مدفوع کم رنگ است. پایش منظم آنزیم های کبدی در طول درمان ضروری است.

5. التهاب پانکراس (پانکراتیت): اگرچه فنوفیبرات برای کاهش تری گلیسیرید و در نتیجه کاهش خطر پانکراتیت تجویز می شود اما در موارد بسیار نادر خود دارو می تواند باعث پانکراتیت شود به ویژه اگر سطح تری گلیسیرید به اندازه کافی کنترل نشود. علائم شامل درد شدید و ناگهانی در بالای شکم که ممکن است به پشت سرایت کند حالت تهوع و استفراغ است.

6. لخته شدن خون (ترومبوآمبولی): افزایش خطر لخته شدن خون از جمله آمبولی ریه (PE) یا ترومبوز ورید عمقی (DVT) از عوارض نادر اما جدی فنوفیبرات است. علائم شامل درد قفسه سینه تنگی نفس ناگهانی سرفه خونی درد و تورم ناگهانی در یک پا یا دست است.

ج) سایر عوارض گزارش شده توسط کاربران (پاسخ به نگرانی های رایج)

برخی بیماران عوارضی را گزارش کرده اند که کمتر شایع هستند یا ارتباط مستقیم آن ها با فنوفیبرات نیاز به بررسی بیشتر دارد:

• اضطراب افسردگی و دلشوره: در برخی گزارش های موردی بیماران تجربه اضطراب افسردگی یا دلشوره را در حین مصرف فنوفیبرات ذکر کرده اند. اگرچه این عوارض در فهرست عوارض شایع یا جدی دارو نیستند اما در صورت بروز یا تشدید چنین علائمی مشورت با پزشک ضروری است. پزشک می تواند احتمال ارتباط با دارو را بررسی کرده و در صورت لزوم دارو را تغییر دهد.

• مشکلات ادراری (تیرگی یا بوی بد ادرار): تغییر رنگ یا بوی ادرار می تواند نشانه مشکلات کلیوی یا عوارض جانبی جدی تر مانند رابدومیولیز باشد. اگر ادرار تیره شد به ویژه همراه با درد عضلانی فوراً به پزشک مراجعه کنید.

• درد در مچ دست یا قوزک پا: دردهای مفصلی یا عضلانی در اندام ها ممکن است از عوارض جانبی دارو باشد. اگر این دردها شدید یا پایدار شدند با پزشک مشورت کنید.

• دل ضعفه و عدم میل به غذا: مشکلات گوارشی مانند تهوع و کاهش اشتها می تواند به دل ضعفه منجر شود. اگر این علائم پایدار یا شدید شدند با پزشک خود در میان بگذارید.

۶. موارد احتیاط و منع مصرف

پیش از شروع مصرف فنوفیبرات پزشک باید از تمام شرایط پزشکی و داروهای مصرفی شما مطلع باشد تا از بروز عوارض جانبی جدی جلوگیری شود. موارد زیر از جمله مهم ترین احتیاط ها و منع مصرف ها هستند:

• حساسیت شناخته شده: اگر سابقه حساسیت به فنوفیبرات یا هر یک از اجزای تشکیل دهنده آن یا به سایر فیبرات ها (مانند جم فیبروزیل) دارید مصرف آن ممنوع است.

• بیماری های شدید کلیوی: فنوفیبرات عمدتاً از طریق کلیه ها دفع می شود. بنابراین در بیماران با نارسایی شدید کلیوی (از جمله افرادی که دیالیز می شوند) مصرف آن منع شده یا نیاز به تنظیم دوز و نظارت دقیق دارد.

• بیماری فعال کبدی: در بیماران با بیماری فعال کبدی از جمله سیروز صفراوی اولیه مصرف فنوفیبرات منع مصرف دارد زیرا می تواند منجر به افزایش بیشتر آنزیم های کبدی و آسیب کبدی شود.

• بیماری های کیسه صفرا: فنوفیبرات می تواند خطر تشکیل سنگ کیسه صفرا را افزایش دهد؛ بنابراین در افراد با سابقه بیماری های کیسه صفرا احتیاط ویژه لازم است و ممکن است منع مصرف داشته باشد.

• کم کاری تیروئید جبران نشده: قبل از شروع درمان با فنوفیبرات کم کاری تیروئید باید کنترل و جبران شود زیرا هیپوتیروئیدیسم جبران نشده خود می تواند باعث هیپرلیپیدمی شود و خطر عوارض عضلانی را افزایش دهد.

• سابقه مشکلات پانکراس: اگرچه فنوفیبرات برای کاهش تری گلیسیرید و خطر پانکراتیت مفید است در بیماران با سابقه پانکراتیت ممکن است نیاز به احتیاط بیشتری باشد.

• مصرف الکل: مصرف الکل می تواند خطر پانکراتیت و آسیب کبدی را افزایش دهد و در صورت مصرف همزمان با فنوفیبرات این خطر بیشتر می شود. بنابراین پرهیز از مصرف الکل در حین درمان توصیه می شود.

همواره فهرستی کامل از تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه مکمل های غذایی و محصولات گیاهی مصرفی خود را در اختیار پزشک یا داروساز قرار دهید تا از تداخلات دارویی و عوارض ناخواسته پیشگیری شود.

نکات مهم در حین درمان:

• آزمایشات دوره ای: انجام آزمایشات منظم خون شامل پروفایل لیپیدی و تست های عملکرد کبد (آنزیم های ALT و AST) در طول درمان با فنوفیبرات ضروری است تا اثربخشی دارو و بروز احتمالی عوارض جانبی کبدی بررسی شود.

• نگهداری صحیح: دارو را در دمای اتاق دور از نور و رطوبت و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.

۷. تداخلات دارویی فنوفیبرات

تداخلات دارویی می توانند بر اثربخشی فنوفیبرات تأثیر بگذارند یا خطر عوارض جانبی را افزایش دهند. آگاهی از این تداخلات و اطلاع رسانی دقیق به پزشک حائز اهمیت است.

تداخلات مهم فنوفیبرات عبارت اند از:

• داروهای استاتین (مهارکننده های HMG-CoA ردوکتاز): مصرف همزمان فنوفیبرات با استاتین ها (مانند سیمواستاتین رزوواستاتین آتورواستاتین) می تواند به طور قابل توجهی خطر بروز عوارض عضلانی جدی به ویژه رابدومیولیز را افزایش دهد. در صورت نیاز به مصرف همزمان پزشک باید بیمار را به دقت از نظر علائم عضلانی پایش کرده و در صورت لزوم دوز داروها را تنظیم کند.

• وارفارین و سایر رقیق کننده های خون (آنتاگونیست های ویتامین K): فنوفیبرات می تواند اثر رقیق کنندگی وارفارین را تشدید کند و خطر خونریزی را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان پایش دقیق INR (نسبت نرمال شده بین المللی) و تنظیم دوز وارفارین ضروری است.

• سیکلوسپورین و تاکرولیموس (داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی): مصرف همزمان با این داروها می تواند خطر نارسایی کلیوی را افزایش دهد و در نتیجه سطح فنوفیبرات یا متابولیت های آن در بدن بالا رود. نظارت بر عملکرد کلیه و سطح دارو ضروری است.

• کلستیرامین کلسولام و کلستیپول (عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی): این داروها می توانند جذب فنوفیبرات را کاهش دهند. برای جلوگیری از این تداخل توصیه می شود فنوفیبرات حداقل یک ساعت قبل یا چهار تا شش ساعت پس از مصرف این داروها میل شود.

• کلشی سین (برای نقرس): مصرف همزمان فنوفیبرات با کلشی سین نیز می تواند خطر مشکلات عضلانی را افزایش دهد.

• جم فیبروزیل و سایر فیبرات ها: مصرف همزمان فنوفیبرات با سایر فیبرات ها به دلیل افزایش قابل توجه خطر عوارض جانبی عضلانی و کبدی به طور کلی توصیه نمی شود و منع مصرف دارد.

تداخل با تریاک/مواد مخدر:

در خصوص تداخل فنوفیبرات با تریاک یا سایر مواد مخدر اطلاعات علمی مستند و جامعی در دسترس نیست. با این حال مصرف هرگونه ماده مخدر یا داروی غیرتجویزی می تواند سیستم های متابولیکی بدن را تحت تأثیر قرار داده و پیش بینی تداخلات دارویی را دشوار کند. مواد مخدر می توانند بر عملکرد کبد و کلیه ها تأثیر بگذارند که این اعضا در متابولیسم و دفع فنوفیبرات نقش دارند. بنابراین در صورت مصرف همزمان خطر عوارض جانبی نامطلوب و تداخلات پیش بینی نشده وجود دارد. همواره مصرف هرگونه ماده ای (شامل مواد مخدر و مکمل ها) را به پزشک خود اطلاع دهید تا وی بتواند بهترین و ایمن ترین برنامه درمانی را برای شما تعیین کند.

۸. مصرف فنوفیبرات در دوران خاص

مصرف فنوفیبرات در برخی گروه های خاص نیازمند احتیاط بیشتر و نظارت دقیق پزشکی است.

بارداری

اطلاعات کافی و کنترل شده ای در مورد مصرف فنوفیبرات در دوران بارداری در انسان وجود ندارد. مطالعات حیوانی نتایج متفاوتی را نشان داده اند برخی عوارض جانبی برای جنین را گزارش کرده اند. از آنجایی که هیپرلیپیدمی معمولاً یک وضعیت مزمن است و مدیریت آن می تواند تا پس از بارداری به تأخیر بیفتد مصرف فنوفیبرات در دوران بارداری تنها در صورتی که منافع بالقوه آن برای مادر خطرات احتمالی برای جنین را توجیه کند و با مشورت و نظارت دقیق پزشک متخصص مجاز است. در صورت بارداری یا قصد بارداری فوراً پزشک خود را مطلع سازید.

شیردهی

مشخص نیست که فنوفیبرات یا متابولیت های آن به شیر مادر ترشح می شوند یا خیر. به دلیل پتانسیل بروز عوارض جانبی جدی در نوزاد شیرخوار مصرف فنوفیبرات در دوران شیردهی به طور کلی توصیه نمی شود. تصمیم در مورد قطع شیردهی یا قطع مصرف دارو باید با در نظر گرفتن اهمیت دارو برای مادر و پتانسیل خطرات برای نوزاد توسط پزشک اتخاذ گردد.

کودکان

اثربخشی و ایمنی فنوفیبرات در کودکان به طور کامل اثبات نشده است اما در برخی موارد و تحت شرایط خاص ممکن است پزشک متخصص آن را برای کودکان با هیپرلیپیدمی شدید (به ویژه هیپرتری گلیسیریدمی) تجویز کند. دوز معمول آغازین برای کودکان حدود ۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز است و نیاز به پایش دقیق دارد.

افراد مسن

در افراد مسن به دلیل احتمال کاهش عملکرد کلیوی و کبدی ممکن است نیاز به تنظیم دوز و پایش دقیق تر عوارض جانبی باشد. با افزایش سن حساسیت به عوارض دارویی نیز ممکن است افزایش یابد. پزشک دوز را بر اساس عملکرد کلیه ها و وضعیت عمومی بیمار تنظیم خواهد کرد.

نتیجه گیری

قرص فنوفیبرات به عنوان یکی از داروهای مؤثر در خانواده فیبرات ها نقش حیاتی در مدیریت اختلالات چربی خون به ویژه کاهش تری گلیسیرید و افزایش کلسترول خوب (HDL) ایفا می کند. درک جامع اطلاعات شناسنامه ای این دارو شامل مکانیسم اثر نحوه صحیح مصرف عوارض جانبی احتمالی موارد احتیاط و تداخلات دارویی برای هر فردی که این دارو برایش تجویز شده است یا به دنبال کسب اطلاعات معتبر در این زمینه است ضروری است.

با وجود اثربخشی فنوفیبرات نباید فراموش کرد که مصرف آن تنها بخشی از یک برنامه درمانی جامع است که شامل اصلاح سبک زندگی رژیم غذایی مناسب و فعالیت بدنی منظم می شود. خوددرمانی و تغییر دوز بدون مشورت با پزشک می تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد. لذا تأکید مجدد بر نقش محوری پزشک و داروساز در تمامی مراحل تجویز نظارت و پیگیری درمان با فنوفیبرات از اهمیت بالایی برخوردار است. همواره برای هرگونه سؤال یا نگرانی یا در صورت تجربه عوارض جانبی با متخصصین حوزه سلامت مشورت نمایید.